چرا بازی می کنیم؟ (قسمت اول)
چرا بازی می کنیم؟ (قسمت اول)
چرا بازی می کنیم؟ برای اینکه وقت خود را بگذرانیم؟ برای اینکه تجربه ورود به دنیایی تازه را کسب کنیم؟
برای اینکه می خواهیم هیجان های نامتعادل را بدست بیاوریم؟ شاید هر بازیکنی، دلیلی برای این سوال
داشته باشد، اما مجله XBOX World با طرح چنین سوالی به سراغ بازیسازان مطرح دنیا رفته و از آن ها
درباره این موضوع سوال کرده است......
رندی پیچفورد رئیس استودیوی Gearbox Software
من بازی می کنم، به این دلیل که احساس خوبی پیدا می کنم و این موضوع
باعث می شود تا بتوانم از مغزم استفاده بهتری داشته باشم و چیزهای خوبی
خلق کنم. با بازی کردن، احساسی را که می خواهم، به مغزم منتقل می کنم. در
کودکی علاقه زیادی به بازی های نقش آفرینی Text Base داشتم. به بازی
های Pac-Man و Donkey Kong علاقه مند بودم. حتی چند
بازی شبیه سازی هم در آن زمان بازی کردم، اما زمانی که بازی هایی مانند Wolfenstein 3D
راهی بازار شدند، دیگر مهارت برای
بازی کردن مطرح شده بود. Wolfenstein اولین بازی ای بود که باعث شد تا من به
بازی های اکشن احترام بگذارم. این عنوان از هر نظر من را به سمت خودش جلب کرد.
از آن زمان بود که به Computer Graphics علاقه مند شدم و برنامه نویسی را یاد گرفتم.
دنیای بازی ها باعث شد که سرگرمی های من به کل تغییر کنند.
یوسکه هایاشی رئیس استودیوی Team Ninja
در یک تعطیلات تابستانی، من و بردام به خانه یکی از اقوام رفتیم و آنجا با NES
بازی کردیم. یادم هست که آنقدر جذب بازی شده بودم که نمی توانستم از تلویزیون
دور شوم. وقتی متوجه گذر زمان شدم که پدر و مادرم گفتند "موقع رفتن است." اما
من از آنجا تکان نخوردم. سرانجام والدینم گفتند که برای ما یک NES و هر بازی ای
که ما می خواهیم را می خرند. آن ها برای من NES به همراه یک بازی Super Mario Bros
خریدند. من خیلی به این بازی علاقه داشتم. فکر
کنم آن لحظه، زمانی بود که آینده من تغییر
کرد. در بسیاری از مشکلات زندگی، بازی ها به
من کمک زیادی کردند. یادم هست که قرار بود امتحان دانشگاه بدهم و من
در قسمتی از امتحانم بخشی از Policenauts که هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) آن را ساخته بود را نوشتم! امتیاز خوبی هم آوردم و به
دانشگاه وارد شدم.
یوجی کورکادو تهیه کننده استودیوی Kojima Productions
در دوران کودکی، هر زمان که وقت اضافی داشتم، بازی می کردم. حتی قبل
از اینکه بازی ها به دنیای من بیایند، من برای هر کاری قانون های خاصی
طراحی می کردم. زمانی که بازی های کامپیوتری را دیدم، از واقعی بودن
آن ها خیلی لذت بردم و متوجه قانون های جالبی در آن ها شدم. من
100 درصد اطمینان داشتم که به دنیای بازی های کامپیوتری علاقه مند هستم و اکنون
هم بیشتر از همه در استودیو بازی می کنم. از زمانی که کودک بودم تا الان،
تغییری در من به وجود نیامده و هنوز عاشق بازی هستم.
مارک لامیا رئیس استودیوی Treyarch
هر کدام از ما بسیار منحصر به فرد هستیم. مهم نیست
که چه اتفاقی در زندگی رخ می دهد. زمان که من پای یک بازی
می نشینم، همه چیز را فراموش می کنم. چیزهای بسیار کمی
در دنیا وجود دارند که من می توانم روی آن ها تمرکز
کنم. هیچ احساسی مثل آن زمانی که در حال انجام یک بازی جدید هستم،
نمی تواند من را عوض کند. وقتی من بازی ای را انجام می دهم، با خودم
می گویم که "الان به کجا می روم؟" من هنگام بازی کردن در دنیای دیگری
حضور دارم. این یکی از سرگرمی های عالی دنیا است که به شکل باور نکردنی ای می تواند تأثیرگذار باشد.
دیوید وندرهار کارگردان طراحی Treyarch
من بازی کردن را با کنسول Intellivision شروع کردم. در آن زمان تنها من، برادرم
و پدرم با هم بازی می کردیم. مواقعی که پدرم کار خاصی نداشت، با ما بازی
می کرد. من واقعاً احساس می کردم که دارم آن بازی را انجام می دهم و می توانم
در آنجا برادرم را شکست دهم. من هیچ وقت تنهایی بازی نمی کردم، چرا که لذت
خاصی برای من نداشت. ما بازی Baseball را به شکل بسیار حرفه ای با هم بازی
می کردیم. همچنین بازی Tron: Deadly Disc را هم بازی می کردیم که بسیار زیبا بود.
یک بازی به نام Utopia بود که شبیه ساز بود و ما از آن لذت می بردیم. آن دوران بهترین روزهای
زندگی من بود. در آن زمان نمی دانستم که به یک طراح بازی تبدیل می شوم.
الان می فهمم که آن کارها باعث شدند تا من اکنون به این کار برسم. من
بازی های چندنفره را بسیار دوست دارم. بازی کردن چیزی است که
خیلی ها دوست دارند درباره آن با هم صحبت کنند. این
چیزی است که باعث می شود تا بخش چندنفره بسیار جذاب باشد.
